COP21 – Paris Konferansı
Aralık 2015 yılında Paris iklim Konferansı’nda (COP21) 195 ülke ilk kez evrensel, yasal olarak bağlayıcı nitelikte küresel iklim anlaşmasını kabul etti.
Anlaşma, sıcaklık artışının 2 ° C’nin altında tutarak, küresel ısınmayı sınırlandırmak, tehlikeli iklim değişikliğini önlemek ve dünyayı korumak için küresel bir eylem planı ortaya koymaktadır.
Anlaşma 2020 yılında yürürlüğe girecektir.
Ana Konular:
Paris Anlaşması, bu yüzyıl bitmeden önce, bugünün politikaları ve iklim olayları arasında bir denge oluşturulması bakımından bir köprü vazifesi görmektedir.
Emisyon Azaltma:
Hükemetlerin anlaşmaya vardığı konular:
-
Uzun vadeli hedef; yazının başında geçtiği gibi, günümüz sıcaklık artışlarının 2 C’nin altında tutmak
-
Sıcaklık artışının maksimum 1.5 C olarak hedeflemek. Bu sayede ciddi derecede iklim değişikliği etkileri ve riskleri kaldırılabilir.
-
Küresel emisyonların en kısa zamanda eşik seviyesini belirlemek ve gelişmekte olan ülkelerin bu hedefi tutturmaları için daha uzun süreye ihtiyaç olduğunu tanımak.
-
Bundan sonraki zaman içinde en üstün bilim teknikleri kullanılarak hızlı bir emisyon azaltma evresine girmek.
Paris konferansı öncesi ve sırasında, katılımcı ülkeler kapsamlı ulusal iklim eylem planlarını (national climate action plans) (INDCs) - (Türkiye INDC Planı) sundular. Bunlar, henüz 2 ° C'nin altında küresel ısınmayı yakalamak için yeterli değildir, ancak yapılan planlar bu hedefe ulaşmak için aynı yolu izlemesi bakımından umut vericidir.
Açık ve Küresel Dayanışma:
Hükemetlerin anlaşmaya vardığı konular:
-
Her 5 yılda bir bilimin gerekliliklerini yerine getirmek için biraraya gelip, daha zorlayıcı ve iddalı hedefler belirlemek
-
Ne kadar başarılı uygulamalar yapıldığını kendi içinde ve kamuoyu ile raporlar düzenleyerek paylaşmak
-
Şeffaf ve hesap verebilir güçlü bir sistem aracılığıyla uzun vadeli hedefe doğru ilerlemeyi yakalamak
Uygulama:
Hükemetlerin anlaşmaya vardığı konular:
-
İklim değişikliği etkileri ile başa çıkmak için toplumların direnç gösterme kabiliyetini güçlendirmek;
-
Gelişmekte olan ülkeler ile uyum için sürekli ve gelişmiş uluslararası destek sağlamak.
Zarar ve hasar:
Anlaşmada aynı zamanda Hükümetler,
-
İklim değişikliği kaynaklı meydana gelen zarar ve hasarları önlemenin, indirgemenin ve önüne geçmenin öneminin bilincindedir.
-
Acil duruma hazırlık ve risk sigortası gibi farklı alanlarda erken uyarı sistemlerini geliştirmek adına, işbirliği, anlayış, eylem ve desteği arttırmak gerektiğini kabul etmektedir.
Destek:
-
AB ve diğer gelişmiş ülkeler, iklim değişikliğinin etkilerine ve emisyonların azaltılması için verilen mücadelede gelişmekte olan ülkelerin direnç kabiliyetini geliştirmek adına iklim eylem planlarını desteklemeye devam edecektir.
-
Diğer ülkelerde gönüllü desteklerin sağlanması ve devam etmesi için teşvik edilmektedir.
-
Gelişmiş ülkeler mevcut müşterek hedef doğrultusunda 2020 yılına kadar yılda 100 milyar ABD dolarlık para akışını, 2025 yılına kadar daha aynı şekilde uzatma niyetindeler. Yeni ve daha yüksek hedefler, bu dönemin sonrasında kurulacaktır.
Sonraki adımlar:
-
Anlaşma New York'ta BM üyeleri ile masaya yatırılacak ve 22 Nisan 2016 tarihinde bir yıl süreyle imzaya açılacak.
-
Anlaşmaya katılan 55 ülkenin, küresel emisyonların en az % 55’lik kısmına denk gelen onaylama süreçlerini teminat altına almasından sonra, anlaşma yürürlüğe girecektir.
Referans